Manique stapt over van brood en banket bakken naar fijnmechanische componenten draaien

Ze had best een aardige functie bij die bakkerij, waar ze leiding gaf aan vier personen. Maar het werken in de nachtelijke uren begon Manique tegen te staan. “Je stond nul minuten stil en wist nooit wanneer je precies klaar was.” Twee jaar geleden belandde ze zelfs in een burn-out.

De techniek in

Via het UWV is ze terecht gekomen bij een loopbaancoach bij Symbus. Deze liet haar wat testen doen om vast te stellen welke beroepen bij haar zouden passen en wat haar meest uitgesproken kwaliteiten zijn. De uitkomst van die testen was klip en klaar: ze moest de techniek in. “Dat wilde ik zelf ook wel”, vertelt Manique. “Ik wist eigenlijk wel dat de techniek me goed zou liggen. Ik ben van mezelf heel veeleisend en wil alles goed doen. Dat is nu juist wat je voor precisieverspanen nodig hebt.”

Uitdaging aangegaan

De loopbaancoach plaatste op zijn vacaturewebsite een bericht over Manique en daar reageerde HFI op. De producent van fijnmechanische onderdelen en componenten was (en is) echt op zoek naar mensen voor de afdeling langdraaien. Er volgde een gesprek en een rondleiding. Manique kreeg te horen welke weg ze zou kunnen gaan volgen om een volwaardig verspaner te worden; via een BBL-traject, bestaande uit een combinatie van werken en een opleiding. Samen met productiemanager William Nagel van HFI en Bas Kerbusch, productmanager BBL bij STODT, besloot Manique om de uitdaging aan te gaan. “Ondanks de duidelijke uitkomst van die UWV-testen was het toch een gok. Want je komt van helemaal niks. Maar ik had er vertrouwen in. Ik zag me zelf wel rondlopen bij HFI.”

Kennismaking met het vak

Manique is vorig jaar oktober begonnen. Vier dagen in de week werkt ze bij HFI, elke donderdag volgt ze de opleiding BBL3 Allround Precisieverspaner bij STODT. Ze maakte gebruik van de mogelijkheid om deze opleiding vooraf te laten gaan door een voorschakelprogramma van 10 weken voor zij-instromers. “Dat is echt een kennismaking met het vak verspanen”, zegt Bas Kerbusch. “De deelnemers krijgen de basisbeginselen uitgelegd en leren de taal van verspanen spreken, zodat ze zich comfortabel gaan voelen en voorbereid en zelfverzekerder op de werkvloer komen. Daarna begint dan de echte BBL3 opleiding.”

Hiervoor moet de deelnemer volgens Kerbusch wel enig niveau hebben. “En de motivatie moet goed zijn, want het is hard werken.” Manique beaamt dat. “Elke donderdag van 8.30 uur tot 21.15 uur ben ik in Hengelo. Een groot deel van de dag is praktijk, waarbij je zelf kunt kiezen tussen produceren en programmeren. Daardoor is het goed vol te houden. Daarnaast heb je de theorie, dat is best veel werk. Elke zaterdag maak ik 3 à 4 uur huiswerk.”

Grote machine met veel knopjes

Ze ontwikkelt zich snel. Op haar eerste werkdag bij HFI stond Manique boortjes en freesjes uit te zoeken om een beetje kennis op te doen. In de beginperiode werd ze veel begeleid door voorman Thijs Holtus en langzaam wende ze eraan zelf aan de machine te staan. Door de opleiding bij STODT kon ze binnen no-time zelf de machine instellen. “In het begin weet je niks. Je ziet alleen een mooie en grote machine en heel veel knopjes.

Met de werkinstructies erbij en veel vragen aan Thijs leerde ik de mogelijkheden ontdekken. Nu sta ik zelf te draaien. Veel verstoringen kan ik al zelf oplossen omdat ik de kennis heb om te weten waar de oorzaak kan zitten. We doen bij HFI best wel seriematig werk. Vaak moet je eerst wel 20 producten maken om naar het gewenste eindresultaat te komen. Nu ik weet wat de machine doet als ik bepaalde dingen aanpas, kom ik al in 10 producten tot het eindresultaat.”

Manique voelt de waardering van haar werkgever. Ze wordt gestimuleerd om dingen te proberen. “Ze heeft het verspanen in de vingers. Ze kan het gewoon”, zegt Bas Kerbusch. “Manique is nu een half jaar onderweg en als ze straks in november/december deze opleiding heeft afgerond, heeft ze echt iets in handen. Met deze BBL3 opleiding brengen we mensen van nul naar vakvolwassen verspaners én een diploma. De hele branche weet: iemand met dit STODT-certificaat kan echt iets.”

Maakindustrie biedt veel perspectief

Het verhaal van Manique klinkt uniek, maar volgens Kerbusch is het eigenlijk een verhaal dat de gemiddelde STODT-deelnemer tekent. “We hebben hier werkelijk alle beroepen al gehad, stratenmakers, pizzabezorgers, koks en noem maar op. Het is heel aantrekkelijk om de overstap naar de maakindustrie te maken. Je hebt veel perspectief en kunt je ontwikkelen tot hbo- en zelfs wo-niveau. Er zijn altijd nieuwe uitdagingen, of het nu gaat om machines, gereedschappen of automatisering. En je verdient goed.”

Ook dat beaamt Manique. Ze verdient op haar opleidingsplek bij HFI al beter dan in haar leidinggevende functie in de bakkerij. Bovendien voelt ze zich er thuis, ook al is de techniek van oudsher een mannenwereld. “Wat eigenlijk vreemd is”, zegt Kerbusch. “Want verspanen is een typisch damesberoep: je hebt focus nodig en moet heel precies kunnen werken.” Manique kan andere vrouwen de verspaning dan ook van harte aanbevelen. “Het is toegankelijk werk, je hoeft echt niet zwaar te tillen. En daarbij: er heerst hier een gezellige werksfeer met een goede humor.”

Bron: MetaalNieuws.nl